Propozycja dla miłośników współczesnej literatury polskiej

Skrywane Michał Komar (sygn. 124697)

"Skrywane" jest odkrywcze. "Nieskończona prostota", "rozkosz pychy", "sprytna wiara", zwarcia antonimów, przyciąganie przeciwieństw, ich wzajemne przeistoczenia są źrenicą tego oka na świat, które Michał Komar nam tu otwiera. Wewnętrzny rytm tej prozy, potoczny i wyszukany zarazem, dialogowy i precyzyjny, dyskretny, lecz sugestywny, wciąga czytelnika niepostrzeżenie w tę opowieść o państwie i papiestwie, Rzeczypospolitej i Kościele, Polsce i Europie. Ale wszystkie określenia ogólne, których w nocie trudno uniknąć, muszą zostać zawieszone, kiedy przeczyta się pierwsze kartki tej powieści, ponieważ opowiada ją osoba z krwi i kości, absolutnie indywidualna i konkretna w swoim doświadczeniu świata, które pisarz przejrzyście uobecnia w jej mowie szczególnej. I tak jest ze wszystkimi postaciami tej powieści - pulsują one w czytaniu, ponieważ poprzez nie widzimy na nowo tamten renesansowy świat potężnych osobowości i misternych intryg, wyrafinowanych umysłów i zwyrodniałych pragnień, mistycznych nawiedzeń i politykierskich manipulacji. Świat rozległych przestrzeni i przemienionego czasu, z którego przychodzimy i który ciągle jest w nas. ( Fragment recenzji z audycji radiowej pt.: Przodownicy lektury, prowadzący Mariusz Cieślik, data emisji 15. 04. 2020 r. , godz. 11.28)

źródło opisu: https://www.polskieradio.pl/9/5650/Artykul/2492122,Skrywane-czyli-czas-przemian-w-cieniu-Czarnej-Smierci

Michał Komar - W 1982 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych. Był pracownikiem redakcji „Szpilek" i „Miesięcznika Literackiego", a także współpracownikiem m.in. czasopisma „Dialogu". W latach 1977-1980 był stałym konsultantem Teatru Sensacji „Kobra" w TVP. Od 1979 do 1983 zajmował stanowisko kierownika literackiego Zespołu Filmowego Silesia. Podczas wydarzeń sierpniowych w 1980 przyłączył się do skierowanego do władz komunistycznych apelu 64 naukowców, literatów i publicystów o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami. W latach 1990-1994 pełnił funkcję wiceprezesa Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik". W pierwszej połowie lat 90. współtworzył Nową Telewizję Warszawa. Był ostatnim redaktorem naczelnym i likwidatorem „Sztandaru Młodych" (1997). Podjął współpracę jako felietonista z „Tygodnikiem Powszechnym". Został wykładowcą w Collegium Civitas. Po 1999 współpracował z Polskim Radiem (Osobisty pamiętnik słuchacza, Literackie Biuro Śledcze - gościnnie w audycji Jerzego Sosnowskiego i Michała Nogasia) oraz z Teatrem Telewizji, a także ze stacjami platformy Polsatu (cykle 20 lat minęło i 40 lat minęło). Objął funkcję zastępcy przewodniczącego Stowarzyszenia Autorów ZAiKS. Jest też autorem wywiadów rzek z postaciami polskiej sceny publicznej (Władysławem Bartoszewskim, Stefanem Mellerem, Wojciechem Pszoniakiem, Krzysztofem Kozłowskim, Sławomirem Petelickim, Krzysztofem Piesiewiczem, Maciejem Dubois, Lejbem Fogelmanem). W 2013 odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis", a w 2015 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Jest także laureatem nagrody Klubu Krytyki Filmowej SDP za publikacje o OFFK w Krakowie.

źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Micha%C5%82_Komar

Ludowa historia Polski : historia wyzysku i oporu : mitologia panowania Adam Leszczyński (sygn. 124399)

„Ludowa historia Polski" to opowieść o tym, co zostało w polskiej pamięci zakłamane, albo z niej wyparte. To historia 90 proc. Polaków - ubogich i niewykształconych, tych, którzy mieli ciężko pracować i słuchać narodowych elit - od początku Polski aż do czasów współczesnych. Głównym przedmiotem książki jest władza - władza tych, którzy w społeczeństwie są na górze nad tymi, którzy są na dole - oraz instytucje społeczne, które służyły elitom do przejmowania tego, co wyprodukował lud. To nie tylko więc historia poddaństwa i pańszczyzny, ale także relacji w fabryce i w biurze w XIX w. To historia ludowa, a nie narodowa: mniej interesują mnie wojny i powstania, a bardziej to, jak ich sukcesy i klęski zmieniały relacje pomiędzy mieszkańcami naszego kraju, Polakami, Żydami, Ukraińcami i innymi mniejszościami. To także historia idei - idei, które uzasadniały sprawowanie władzy przez pana nad poddanymi, przez fabrykanta czy dyrektora nad robotnikami. Elity wytwarzały wiele uzasadnień dla swojego statusu i te uzasadnienia zmieniały się w czasie. Śledzę ich ewolucję. Równolegle trwała także dyskusja o emancypacji i równości. Zwolennicy tych idei zwykle jednak byli na naszych ziemiach w mniejszości. To wreszcie historia buntu i oporu - sabotażu w pracy, buntu przeciwko pańszczyźnie, strajku w fabrykach. Było ich w historii Polski bardzo wiele, niekiedy niesłychanie okrutnych, ale także przemocy stosowanej powszechnie w życiu codziennym.

źródło opisu: https://lubimyczytac.pl/ksiazka/4939197/ludowa-historia-polski

Adam Leszczyński - W 1999 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim, w 2006 r. uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w dziedzinie historii na podstawie napisanej pod kierunkiem Marcina Kuli rozprawy pt. „Solidarność" w małych miastach. W 2017 r. nadano mu stopień doktora habilitowanego nauk społecznych w dyscyplinie socjologia. Od 1993 do 2017 związany z „Gazetą Wyborczą" - od 2000 pracował w dziale nauki i redagował dodatek „Komputer", od 2005 w dziale opinii. Pisze artykuły naukowe, historyczne i socjologiczne, reportaże (m.in. z Etiopii, Boliwii i Malawi), zajmował się też recenzowaniem gier komputerowych. Należy do zespołu „Krytyki Politycznej" oraz zespołu serwisu OKO.press. Współpracował z „Newsweekiem", „Polityką", „Przekrojem", „ResPubliką Nową", „Wiedzą i Życiem" i "National Geographic". Laureat licznych stypendiów i nagród, m.in. Fundacji Kultury, Ministra Edukacji Narodowej, Fundacji na rzecz Nauki Polskiej. Stypendysta tygodnika „Polityka". Żonaty z Zofią Smełką-Leszczyńską.

źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Adam_Leszczy%C5%84ski