14 listopada – Światowy Dzień Cukrzycy

To międzynarodowe święto jest obchodzone w rocznicę urodzin odkrywcy insuliny, Fredericka Bantinga. Za odkrycie insuliny Banting wraz z Macleodem zostali w 1923 roku nagrodzeni Nagrodą Nobla. Zostało ustanowione przez Międzynarodową Federację Diabetologiczną w 1991 roku.

Cukrzyca to jedna z najbardziej rozpowszechnionych chorób na świecie - według WHO choruje na nią 175 milionów ludzi, zaliczana jest także do chorób cywilizacyjnych. Na cukrzycę zapadają ludzie młodzi i starsi, nie ma na to wpływu płeć, rasa, rejon świata. Co gorsza, z każdym rokiem gwałtowanie zwiększa się zachorowalność - według WHO w 2025 roku liczba chorych przekroczy 300 milionów! Rozpowszechnienie cukrzycy w ostatnim czasie przybrało więc rozmiary pandemii.
Cukrzyca nadal jest chorobą nieuleczalną, dobrze więc, że w mediach pojawia się coraz więcej informacji, rozmów ze specjalistami, porad na temat diety i stylu życia, jaki należy prowadzić. Prócz akcji informacyjnych dla społeczeństwa, potrzebne są jednak także szkolenia dla personelu medycznego, żeby umożliwić wczesne wykrywanie cukrzycy. Trzeba zapewnić odpowiednie szkolenia pielęgniarkom, położnym, które sprawują opiekę nad chorymi na cukrzycę na co dzień, bo - jak to określiła Anne-Marie Felton, przewodnicząca Foundation of Europa Nurses in Diabetes (FEND) - żeby przygotować pacjenta do samoopieki w cukrzycy pielęgniarka, położna powinna pełnić funkcję: edukatora, klinicysty, badacza, menadżera, źródła opinii i informacji, innowatora, adwokata, doradcy.
źródło: https://nipip.pl/14-listopada-swiatowy-dzien-cukrzycy/

Cukrzyca - grupa chorób metabolicznych charakteryzująca się hiperglikemią (podwyższonym poziomem glukozy we krwi) wynikającą z defektu produkcji lub działania insuliny wydzielanej przez komórki beta trzustki. Przewlekła hiperglikemia wiąże się z uszkodzeniem, zaburzeniem czynności i niewydolnością różnych narządów, szczególnie oczu, nerek, nerwów, serca i naczyń krwionośnych. Ze względu na przyczynę i przebieg choroby, można wyróżnić: cukrzycę typu 1, typu 2, cukrzycę ciężarnych i inne, rzadziej występujące typy.
Najczęstszą postacią cukrzycy jest cukrzyca typu 2, w której pierwotnie dochodzi do zmniejszonej wrażliwości tkanek na insulinę (insulinooporność). Stan ten wymaga produkcji nadmiernej ilości insuliny, co w dalszym przebiegu choroby przekracza zdolności wydzielnicze trzustki. W cukrzycy typu 2, dochodzi do uszkodzenia komórek B w wyspach trzustki i upośledzenia, a później zaprzestania wydzielania insuliny.
W cukrzycy typu 1 proces autoimmunologiczny niszczy komórki wysp trzustkowych produkujące insulinę, co wywołuje pierwotny, brak insuliny we krwi, przy zachowaniu normalnej wrażliwości tkanek na ten hormon.
Cukrzyca ciężarnych jest wynikiem zmian hormonalnych związanych z ciążą.
Zasadą współczesnej terapii cukrzycy jest leczenie wszystkich zaburzeń towarzyszących chorobie, a nie tylko kontrola gospodarki węglowodanowej. Dążenie do normalizacji masy ciała, zwiększenie aktywności fizycznej, właściwa dieta, leczenie częstych w cukrzycy zaburzeń lipidowych, nadciśnienia tętniczego i innych chorób układu krążenia oraz utrzymywanie glikemii w przedziale wartości możliwie najbardziej zbliżonym do niecukrzycowych (normoglikemii) zmniejsza ryzyko rozwoju powikłań choroby.
źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Cukrzyca

Biblioteka Pedagogiczna ma bogaty zbiór książek i innych dokumentów na ten temat.

Posiadamy także opracowane zestawienie bibliograficzne Dziecko z cukrzycą w szkole.

Zapraszamy Czytelników do korzystania z naszych propozycji.

Oprac. Anna Stefaniak

Oprac. Anna Stefaniak